Minggu, 11 Januari 2015

filosofi wong mlarat

Tiyang mlarat butuh dipun wèwèhi, kalampahanipun manawi ambangun turut dhatêng pangrèhipun tiyang sugih ingkang ambêk wêlas asih. Nanging kadospundi anggènipun ambangun turut, bilih kapurih anglampahi pratingkah saru, utawi nglampahi prakawis ingkang ambêbayani, punapa inggih kêdah ambangun turut.
Inggih botên, pangrèh ingkang murih saru utawi damêl kamlaratanipun tiyang mlarat, têgêsipun: damêl kasangsaran, punika pangrèh ingkang botên kanthi wêlas asih, sanadyan puruna wèwèh nanging ngangkah pakolèh, prasasat botên wèwèh ingkang amrih wilujêng, punika malah dados wisanipun tiyang mlarat, dados pangrèh ingkang tanpa pangowêl, punika botên pantês dipun turut, tiyang mlarat wosipun butuh tiyang ingkang ambêk wêlas asih, nanging kêdah mawi sarana sagêd anglampahi ngasih-asih.

Tidak ada komentar:

Posting Komentar